İki adet yaygın & yanlış klişe.

[Kafkaesque]

Bu yazıda, sitedeki hemen hemen herkesin mütemâdiyen yaptığını yapacağım; ahkâm keseceğim. Bu sebepten ötürü tavsiyem, yazacaklarımı ne hemen doğru kabûl etmeniz, ne de hemen yanlış kabûl etmeniz olacaktır. İlgilendiyseniz okuyun, kendi mantık süzgecinizden geçirin, aklınıza yatan yerleri hâlihazırda bildiklerinize ekleyin; mamafih pestenkerani bulduklarınızı ise okumamış gibi davranın. Zîra eğer okumayı planlıyor iseniz, okuyacaklarınız kesin bilgi değil, şahsî çıkarımlar yâhut bir başka deyişle yorumlardır. Umarım işe yarar bir şey yazıyorumdur ve yine umarım yazacaklarım entipüften tartışmalara yol açmaz da asıl amacına hizmet eder.

Bu hunharca tekerrür ettirilen, asılsız ve aynı bu yazının ta kendisi gibi ahkâm kaynaklı klişelerin ilki, hepimizin günde bir kere yapmayı farz kabûl ettiğimiz "RP mesajlarının ille de kısa yazılması gerektiği" yönünde olan klişedir. Hattâ bunun biraz müstehcen versiyonu da vardır "Boyu değil işlevi önemli." diye. Peki bunun anlamını gerçekten bilerek mi kullanıyoruz, yoksa "bir admin tanıdığımız" bir keresinde benzeri bir şey söyledi de biz onun o söylediğini yanlış anladığımız hâlde başkalarının kafasına mı kakıyoruz? Retorik idi evet. Yâni önce şu mevzunun aslını astarını bir irdeleyelim, sonra kullanalım derim ben. Öyle, her duyulanı kopyala yapıştır yapmamak, kendi tespitlerimize ya da kendi ahkâmlarımıza sâhip olmak lâzım. Yine de burada da irdeleyelim demişken, irdeleyelim mâdem. Ben neden bu ahkâmı yanlış buluyorum?

Birkaç sebebi vardır beyim. Bir örnekle başlayayım, uzun zaman uğraştığım karikatür sanatının temel kuralı şu idi: "En az çizgiyle en büyük fikri anlatmak." Yâni sâdelik, minimâl çizim birinci plânda idi. Ama yine de, çizgileri geliştikçe daha detaylı, daha göze hoş ve yapılması zor gibi görünecek şeyler çizmek istiyor ya insan; ben de bir gün gözlerinde ağızlar olan bir adam karikatürü çizdim, hani gözleri konuşuyor babında. Ama çizimimi süslemek için arka plana tam sayfa bir doğa manzarası çizdim. Efendim, kâh arkadaki dereden bir balık atlıyor, kâh ağacın etrafından bir kelebek süzülüyor, derken... Hocam dedi ki ben bunu basmam. Neden basmazdı? Çünkü sâde değildi.

Ve fakat bu kısa anıda bahsettiğim sanat karikatür yahu!

Eğer biraz olsun üzerine düşündüyseniz, bizim burada yaptığımız bu nâne artık her ne ise, en çok edebiyatla ve kurgu romanların mantığıyla örtüştüğünü bulmuşsunuzdur. Peki arkadaşlar, hanginiz sanat konuşulan bir ortamda Suç ve Ceza'nın neden o kadar uzun olduğunu merak ettiğinizi söyleyebilir, Doystoyevski'nin aynı konuyu yüz - yüz on sayfada da rahatlıkla anlatabileceğini iddia edebilirsiniz? "Bir retorik sorudur gidiyor!" dediğinizi duyar gibiyim, bir sâniye efendim, bağlayacağım. Yazı sanatında sınır olmaz kardeşim. Yazı sanatında "doğru" diye bir şey de olmaz. Bir herif kısa yazmak istiyordur, tabi tutup iki cümlelik bir mesajdan bahsetmiyorum da, hadi diyelim on beş satırlık bir mesajdan bahsediyorum; ama bir diğer herif de böyle, bol bol kelime oyunu, söz sanatı yapmak, oyun oynarcasına yazmak istiyordur belki. Neden ilki mümkün de ikincisi mümkün değil? Siz tabii koşullarda uzun yazacak bir adamı "Yahu çok uzun yazıyorsun kısalt şunu!" diye bağırıp nasihat ederek kısa yazmaya zorlarsanız, iş anlamını yitirir çünkü RP'in ilk amacı eğlenmektir. Yahut ben mi yanlış anlamışım? Role play GAME değil mi bu nânenin adı?

Velhâsıl-ı kelâm, isteyen istediği gibi, kendisi eğlendiği gibi yazmalı. Uzun bir yazı okumaya dayanamayan da okumamalı. Kimse kimseye okusun diye ölüm tehditleri yollamıyor netîcede. Ha sırf GM'e çocukça bir gıcıklık yapmak için de oturup uzun yazı yazacak olan biri varsa da, içinden geldiği gibi yazmadığı için iyi bir kaliteyi zâten tutturamayacak, hamle yaptıysa hamlesi başarısız olacak ve istemeye istemeye yazdığı için sıkılacak, eğlenemeyecektir. Eğlenemezse de zâten role play oynamıyor demektir. Sonuç olarak bir fayda sağlayamaz.

Yazının birinci kısmını, uzun yazma sorunsalına nazîre olsun diye uzun yazdım. Daha iyi anlaşılsın diye altı yedi sene önce yaşanmış bir olaydan bahsettim falan, kızmadınız umarım? Sonra özel mesajlarla tehditler almayayım uzun yazdım diye?

Başlıkta da belirttiğim gibi benim tespit ettiğim iki klişe var idi aklımda, bu yazıya başlar iken. Birincisini anlatmaya çalıştım, şimdi sıra ikincide: "Güçlenmeye çalışan herkes ezik ve ergendir mantığı."

Sayın bunu okuduğunu sandığım kişi, yazının biraz daha gerilerinde "Yazı sanatında sınır olmaz kardeşim." demiştim, hatırlıyor musun? Eğer hatırlıyorsan uzun yazmak aslında anlamayı zorlaştırmıyormuş demektir. Konudan sapmamayı başarır isem, orada yazı sanatında sınır olmaz dedim fakat bizim burada yaptığımız nâne, bütünü ile yazı sanatının aynısı değil ki, detaya inildiğinde tonlarca fark var, burada örnekleyeceğim ise sınırlar arasındaki fark olacak işin doğrusu.

Sizden karakterlerinizi düşünmenizi istiyorum. Ne yer bu karakterler, ne içerler? Nelerden hoşlanırlar, nelere üzülürler... Karakteri bütünüyle düşünün, kafanızda canlandırın. Hani role play oyunu içerisinde yarattığınız hâli ile. Şimdi ise tahayyülü biraz daha zor bir şey isteyeceğim; bu siteye hiç girmediğinizi, bir kitap yazıyor olduğunuzu ve aynı karakteri bu farz-ı misal "kurgu roman" için yazdığınızı düşünün. Her şey aynı olur muydu?

Geleceğim nokta şu, bir çok oyuncunun sandığının aksine, bizim burada yaptığımız hedenin "yazarken bir kurgu romana oranla daha çok eğlenme" faktöründen mütevellit bir takım eksiklikleri, onu sanat olmaktan alıkoyan bir takım sıkıntıları mevcut. Zîra ortada güçlenmektir, rekabettir, çeşitli çıkarlar mevcut. Bunu kötü bir şeydir diye söylemiyorum. Zâten sitedeki çoğu kişinin amacı sanat yapmak değil birlikte bir şeyler yazıp hoş vakit geçirmek, berâberce eğlenmektir diye düşünüyorum. Peki bu eğlence en çok neden sağlanıyor? Hadi bir saniyeliğine kasmayalım da doğruyu söyleyelim, giderek gelişme imkânından kaynaklanıyor. Kendi hayatlarımızda, toplumun dayatmaları ve hayatlarımızı şekillendirmeleri yüzünden, insanın aslında fıtratında dahi olan bu gelişme ihtiyâcını tatmin etmeye vakit bulamıyoruz. Role play de bu noktada bize o tatmini sağlıyor. Herkesin fıtratında olan bir mevzuyu neden yerin dibine sokup kötü bir şeymiş gibi lânse edelim ki? Eğer gelişmeyi takmayan biri varsa o da bol bol free rp yapsın, ne bileyim kurgu falan yazsın, biz de okuyalım. Özetle yazının ilk kısmında da bahsettiğim üzere, LEAVE BRITNEY ALONE! Yahu bırakın herkes istediği gibi yazsın, herkes eğlensin, şurada hep berâber topluca eğlenelim. Getirin, onu da getirin, öbürünü de getirin, burada bir sinerji yaratalım, ama bu klişeler FEYK!

Feyk ulan feyk, sahte yâni.

Son olarak, uyumamış olarak yazdım, hata yapmış isem affetmenizi ricâ ederim; hata yapmadığımı ve yazıyı beğendiğinizi, yazının amacına hizmet ettiğini umarım ve eğer okuduysanız görüşlerinizi paylaşmanızdan hoşnut olurum efendim. Haydi eyvallah...

[Cynic]

Yazının geneline katılıyorum. Doğru bulduğum bir çok nokta var. Ancak nolur uzun yazacaksanız akıcı olmasına özen gösterin, bizim de canımız var, GM olarak hamleleri kesinleştirmek sanıldığından daha zor bir şey.

[Margu]

Hocam sıcak kahveme eşlik etti güzel yazınız. Uzun yazmanın kasıcı ve sıkıcı bir şey olmadığını öğrettiniz. Parti kurun oy vereyim havasındayım şuan.